Walter Baas / beeldend kunstenaar


Werkwijze





Met behulp van een camera-lucida * registreer ik het verschuiven van het zonlicht dat binnenvalt door de ramen van mijn atelier. Dit contrasterende licht glijdt over de muur, vloer en eventueel geplaatste objecten. Het wordt door mij getekend en/of in transparante lagen geschilderd volgens vooraf ontworpen procedures.

De ramen fungeren als een soort grid. Het zonlicht projecteert het als schaduw in de driedimensionale ruimte (het atelier). Door de zonnebaan verplaatst het continu en vloeiend.

Alleen de lichtpartijen vertaal ik naar het tweedimensionale vlak. In die vertaalhandeling (het schilderen, het tekenen) verstrijkt er tijd waardoor er in het beeld verspringingen ontstaan. In die zin wordt de uiteindelijke compositie dus ook mede bepaald door de momenten die ik miste.

De werktijden, ofwel de momenten van handelen, worden bijgehouden en genoteerd op de achterzijde. Op deze website vindt u ze onder de afbeeldingen.

Al is het geen goed Nederlands, je zou kunnen zeggen dat ik me in mijn werk richt op 'het verstrijken van het zonlicht'. De tekening, de aquarel of het schilderij beschouw ik als pogingen tot het visualiseren van een tijdstroom in een vooraf bepaalde choreografie van zichtlijnen. En doe dat binnen de voorwaarden die een goed artefact aan zich stelt, wat die condities dan ook moge zijn.





*
De camera-lucida is uitgevonden door William H. Wollaston en in 1806/07 gepatenteerd. Het is een vierzijdig 'prisma' van glas waarmee je, als je erdoorheen kijkt, datgene dat voor je is virtueel en transparant 'geprojecteerd' ziet op het eronder liggend vlak. Het biedt de mogelijkheid om, bij wijze van spreken, je oog vast te leggen op een bepaald punt in de ruimte.

De camera-lucida die ik gebruik is een verbeterde versie van het oorspronkelijke ontwerp en is in Ann Arbor gemaakt door laserpionier en master-opticien Karl O. Mueller.